"Mamaaaaa!!! Waar ben je??"
Hoe is het in godsnaam mogelijk dat zij toch altijd dat moment weet te vinden om te roepen??
Ik dacht op het gemak eens naar "het gemak" te gaan en Goedele open te slaan.
De deur vliegt open.
Waar ligt die verrekte sleutel wanneer je hem nodig hebt??
"Mama, wat doe je? Aaah moet je plassen??" Ze houdt haar handje tegen haar wangetje en fluistert voorzichtig, "of moet je kaka doen?"
"Euh Finn 2 minuutjes asjeblief en dan kom ik"
"Mama?? Wat ben je aan het lezen?"
"Ik probeer in Goedele te lezen meid"
"Ooh toon eens, die mevrouw heeft ook haar badpak aan hé?"
Goedele in kinderhanden...
"Die mevrouw is ook aan de zee mama!!"
"Finn krijg ik dat boek terug van je?"
"Mo neeeen mama, wacht efkes"
Intussen heb ik allang geen zin meer om nog langer op dat toilet te zitten.
"Finnnnnn, dat boek..."
"Okéééé, hier mama"
......

Ik hoor bedrijvigheid in de keuken, in de kasten, deuren gaan open en dicht, getater en gelach. Ik denk plots dat m'n kids met de buurmeisjes hier allemaal samen in de keuken zitten.
Deur, open, toe. Nog eens deur open, toe...
Het is stil..
Nog steeds bleef ik hangen bij de eerste zin van het artikel.
Tot ik plots weer die deur hoor.
"Mama, ik ga eens naar de buren naar hun zwembad"
"Oké ik kom straks achter"
De deuren slaan langs alle kanten dicht, weer één dat nog niet geleerd is om z'n deuren te sluiten.
Ik hou dan maar op met die eerste zin te lezen, hoewel ik niet weet wat ik gelezen heb.

Ik grijp naar het wc-rolhoudertje....
het is niet waar hé....
Daar zit ik dan..
alleen met Goedele...
Artikel dan maar opnieuw beginnen met lezen tot één van m'n kids binnenkomt....