De stilte snijd, mijn gedachten overstemt de radio,
mijn hart gebroken in ontelbaar veel stukken.
Ik hoor getik van de klok, die nog sneller gaat dan mijn hartslag.
Maar het nadert 16u, straks mag ik mijn schatten terug afhalen van school.
Nog een laatste avond verdomd hard genieten voordat ik hen 7 dagen moet missen.
De roes dat mij de komende dagen zal besluipen gaat harder snijden dan vandaag,
de gebroken stukken zullen nog des te meer kraken.
Het getik gaat dreunen, oorverdovend. Mijn hart zal stilstaan.
Vanaf morgen op automatische piloot, iedereen in mijn buurt zal het geweten hebben.