Soms, heel soms had ik willen geboren zijn met een soort afwijking..
Een 2e paar armen of een stel extra ogen zo in het midden op m'n achterhoofd.
Ik heb het vandaag wel even gehad.. Kids stelden elvendertig vragen die METEEN moesten beantwoord of uitgevoerd worden. Er rustig op in praten lukte niet.
Leesboeken, knipsels, corn-flakes alles vloog rond m'n oren. Hun eigen wil van 'neen mama, sta zelf wat in de hoek!' is er al steevast.

Maar aan de andere kant ben ik blij dat dat maar het enigste probleem is die ze hebben, onophoudelijk dingen verlangen hebben ze dan echt wel mee van mij.
Gelukkig dat ze niet meer problemen hadden in hun eerste dagen dan niet snel bijkomen, of die verdomde melk die niet beneden bleef. Het was maar dat.

De één is getergd met zorgen voor hun ongeboren kind, er onmogelijke martelende tests voor ondergaan om hun 20weken oude foetus gezond te laten verder groeien tot de andere problemen na de geboorte kunnen beginnen.
Terwijl de ander dan net gekweld wordt met dat soort van aandoening of afwijking waarbij ze geabonneerd zijn in verschillende ziekenhuizen bij 4 gespecialiseerde artsen.

Dan zou ik echt wel mijn openingszin moeten veranderen.
'Soms, heel soms zou ik mijn handen moeten samen leggen en dankbaar zijn voor m'n 3 gezonde schatten van kinderen.'